Hallo Kaapstad!

Een half jaar stage lopen in het buitenland? Ik heb altijd gedacht, dat ga ik echt niet doen! Zo lang en zo ver weg van huis? Dat is echt helemaal niks voor mij…..

Maar dan zit je in het derde jaar van de opleiding pedagogiek. Je krijgt de kans om voor een half jaar stage te gaan lopen in het buitenland. Aan jezelf helemaal de keuze waar je heen wilt en met wie. Amber, Emma en ik werden toch wel heel erg nieuwsgierig en zijn vanaf toen informatie gaan verzamelen. We werden steeds nieuwsgieriger, enthousiaster en gingen steeds meer nadenken over een stage in het buitenland. Maar tjah.. zoals de meesten van jullie wel weten, ben ik een ontzettende twijfelkont. Hier moest eerst goed over nagedacht worden. Totdat ik me op een gegeven moment afvroeg waarom ik zo aan het twijfelen was. Het is toch eigenlijk ontzettend gaaf om naar het buitenland te gaan? En dan ook nog naar Kaapstad, Zuid-Afrika! Hoe vet is dat?! Tijd voor mij om eens uit mijn comfort zone te stappen. Niet meer twijfelen, ik ga dit gewoon doen. Ik ben toe aan een nieuw avontuur en dit is mijn kans!

Na heel veel voorbereidingen en geregel ..zucht!... was het 1 februari dan eindelijk zover. Let’s go! In de auto richting Dusseldorf met achterin een volle koffer (die ik niet meer open durfde te doen). Klaar voor ons avontuur. Eenmaal in Dusseldorf aangekomen begon de spanning pas echt te komen. Het ging dan toch echt gebeuren, de drie musketiers op naar Kaapstad! Wat had ik hier ontzettend veel zin in! Maar wat vond ik het raar om afscheid te nemen van al die lieve mensen hier in Nederland. Het besef was er nog steeds niet helemaal. ‘But how lucky am I to have something that makes saying goodbye so hard’.

Daar zaten we dan met z’n drieën in het vliegtuig. Vertrouwen in het feit dat we er een onvergetelijke tijd van zouden maken met z’n allen. Na een lange vlucht met nog een overstap in Istanbul was Kaapstad eindelijk in zicht. Daar stonden we dan, het besef moest echt nog even tot ons doordringen. WE ZIJN GEWOON IN ZUID-AFRIKA!!
Onze koffers hadden we gelukkig snel gevonden dus konden we op zoek gaan naar onze taxichauffeur. Daar stond hij dan met zijn bordje op ons te wachten. Wij natuurlijk blij dat we niet verder hoefden te zoeken. Onderweg naar de taxi keek hij nog een keer goed naar onze koffers en toen weer naar ons. ‘That is a lot of luggage’. Veel? Dachten wij nog. Hallo! we zijn hier wel bijna een half jaar?! Eenmaal bij de taxi aangekomen werden onze zware koffers in de taxi getild. De handbagage mochten we zelf wel even op de bijrijdersstoel zetten. Amber wilde dit wel even doen en deed de autodeur vast open. Het eerste wat de taxichauffeur zei was: “Oh, you want to drive?”. Huh? Tot de deur open ging en we ons realiseerde dat ze hier natuurlijk met het stuur aan de rechterkant rijden. Ojah, dat was ook zo.
Onderweg naar ons appartement waren we behoorlijk onder de indruk. De armoede op sommige plaatsen was meteen goed te zien. Pfoe, dit raakte me echt! De gedachte, hoe goed wij het dan eigenlijk hebben, spookte voortdurend door mijn hoofd. Om de zoveel meter veranderde de omgeving. Wauw wat is dit een indrukwekkend land zeg. Ook de eerste zebra’s zijn natuurlijk al langs de weg gespot en het uitzicht op de Tafelberg konden we natuurlijk ook niet om heen. Bijna bij ons appartement schrokken we even. ‘Oh oh, zien jullie ook die helling?’ En jahoor, daar stond ons huisje. Op de helft van de helling, dat wordt nog wat straks met ons autootje. Maar die zorgen komen later wel.
Bij ons huisje werden we meteen ontvangen door Andrew. Andrew werkt hier voor onze huisbaas. Vijf dagen in de week is hij hier aanwezig. Hij onderhoud het huis en de tuin en zorgt dat alles opgeruimd en schoongemaakt wordt. Niet slecht voor zo’n studentenhuis. Onze kamers zagen er allemaal prima uit. Nadat iedereen een kamer had gekregen konden we uitpakken! Al gauw hadden we alle drie van onze kamer een eigen plekje gemaakt.

We werden meteen heel warm en open ontvangen door onze huisgenoten hier. Grotendeels van het huis is Nederlands maar ook zitten hier twee Duitse meisjes en een meisje uit Nieuw-Zeeland. Uit respect naar de huisgenoten die geen Nederlands praten, wordt hier veel Engels gepraat. Daar stonden we dan met ons o-zo-goeie Engels. We werden dus meteen in het diepe gegooid. Dat wordt nog een uitdaging, maar wel heel leerzaam!

De eerste avond zijn we lekker bij ons huisje gebleven. Kopje thee, koekje en Skip-Bo. Het voelde echt als een typisch Hollands avondje thuis. Op tijd gaan slapen want we waren alle drie supermoe van onze vlucht. Vrijdag was het dan zover. Ons autootje voor het komende half jaar werd gebracht. Meteen maar even een testritje gemaakt. Emma achter het stuur en Go! Oké, helaas ging dat niet zo makkelijk. Meteen een hellingproef (die we in Nederland echt niet gewend zijn) was wel even een grote uitdaging. We gingen de helling net zo hard weer af als dat we er tegen op probeerden te rijden haha. Dat rijden moeten we nog maar even gaan oefenen. Hetzelfde gold voor de richtingaanwijzers en de ruitenwissers. Ook deze zitten hier aan de andere kant. De ruitenwissers zijn dan ook regelmatig aan geweest als we af wilden slaan en dat terwijl de zon hier volop schijnt.

Vrijdagmiddag kwam Katelijne hier. Zij is van het bemiddelingsbureau en heeft ons geholpen bij het zoeken van een stageplek. Samen met haar gingen we vandaag kennismaken op stage. Spannend, maar ik had er vooral heel veel zin in! De weg naar stage is prima te doen. Het is ongeveer een half uurtje rijden en de wegen zijn echt goed. Onderweg keken we opnieuw onze ogen uit. Mooie stranden, mooie uitzichten en ook de flamingo’s zijn langs de weg gespot. Maar niet overal waar je rijd is het zo mooi. Bij veel stoplichten staan bedelaars langs de weg. Ze lopen langs de auto’s en vragen om eten of geld. Als het stoplicht weer op groen springt wachten ze weer aan de zijkant van de weg totdat er weer auto’s stilstaan. Pff dat raakt je, het liefst geef je ze allemaal wat.

Eenmaal bij onze stage aangekomen stonden de kinderen al nieuwsgierig voor het raam te kijken en te zwaaien. We werden heel open en warm ontvangen door Kim de directrice van de Amathemba School. De Amathemba school is een ‘special need school’ voor kinderen met het FAS syndroom (foetaal alcohol syndroom), kinderen waarvan de moeder alcohol heeft genuttigd tijdens de zwangerschap. De meeste van deze kinderen wonen niet meer thuis en ook veel van deze kinderen komen uit de armere wijken. Een hele interessante maar ook heftige doelgroep. Amathemba is een kleine school die zich in een klein kerkje bevind. Naast het kerkje bevind zich een heel groot veld waar de kinderen in de pauzes kunnen spelen. De klassen zijn klein. Ieder kind heeft een eigen tafeltje en de tafeltjes zijn van elkaar gescheiden door middel van een schot. Met Amber kom ik samen op een groep van ongeveer 12 kinderen in de leeftijd van 6-9 jaar oud. Wat een ontzettend lieve en leuke kinderen zijn het. Ik hoop echt dat ik wat voor de kinderen hier kan betekenen. Ik heb er in ieder geval heel erg veel zin in!

Na onze kennismaking op onze stageplek zijn we weer terug gereden naar ons huisje. Hier zijn we lekker met een tijdschriftje in de zon gaan liggen. Even alles laten bezinken en genieten van het mooie weer. ’s Avonds hadden we een braai. Een van onze huisgenoten was jarig dus het was tijd voor onze eerste avond stappen in Kaapstad. Lopen was geen optie dus hebben we een über besteld, echt ideaal! Een über is een soort taxi. Via een app zeg je precies waar je bent en echt binnen 2 minuten staat hij voor je deur en het is nog goedkoop ook! Onze eerste avond uit hier in Kaapstad was erg gezellig, je leert je huisgenoten zo echt een stuk beter kennen. Maar opnieuw kijk je hier je ogen ook weer uit. Jonge kinderen die daar ’s nachts lopen te bedelen op straat, chaos op straat met al die taxi’s er is echt niemand die hier niet toetert op de weg.

Vandaag gaan we naar Waterfront, een groot winkelcentrum om nog wat spullen te halen. Morgen lekker een dagje naar het strand en nog even een keer de route naar onze stageplek oefenen. Maandag start ik dan echt met mijn stage. Ik ben heel benieuwd en heb er onwijs veel zin in!

Veel liefs en tot snel!